Beelden aan zee
Vaders en Zonen
Beeldhouwers kiezen beeldhouwers
Voor haar grote zomerexpositie van 2010 vroeg museum Beelden aan Zee aan 15 Nederlandse beeldhouwers met welke jongere collega zij zich het meest verwant voelden. De antwoorden op deze prikkelende vraag waren te zien op de tentoonstelling Vaders en Zonen. Beeldhouwers kiezen beeldhouwers.
2010
Vaders en Zonen was gebaseerd op een oorspronkelijk concept van de beeldhouwers Shinkichi Tajiri (1923-2009) en Piet Slegers. Het ging uit van drie generaties Nederlandse beeldhouwers van na 1945 en de gedachte dat kunstenaars van de ene generatie verwantschap hebben met bepaalde kunstenaars uit de volgende. Per generatie werden steeds 5 kunstenaars geselecteerd. De eerste generatie werd geboren tussen 1910 en 1930, de tweede generatie tussen 1930 en 1950 en de derde tussen 1950 en 1970.
Allereerst werd de vraag voorgelegd aan vijf beeldhouwers uit de eerste generatie. Naast Slegers en Tajiri waren dit: Ben Guntenaar (1922-2009), Carel Kneulman (1915-2008) en Carel Visser. Hun keuze viel respectievelijk op: Henk Visch, Paul Kubic, Berend Bodenkamp, Gerard Höweler en Joep van Lieshout. Vervolgens werd aan deze tweede generatie dezelfde vraag gesteld. Dit resulteerde in de keuze van respectievelijk: Paul de Reus, Mathieu Knippenberg, Hieke Luik, Gerard van Rooij en Zoro Feigl. Hierdoor ontstond een bijzonder perspectief. Niet van heden naar verleden, zoals in de kunstgeschiedenis vaak gebruikelijk is, maar van verleden naar heden.
Diverse stijlen en stromingen passeerden op deze tentoonstelling de revue. Variërend van het abstract-expressionisme in de geest van Cobra tot het hedendaagse figuratief-poëtisch realisme. Vaders en zonen bood daarmee een prachtig, caleidoscopisch overzicht van de enorme verscheidenheid die de Nederlandse beeldhouwkunst in de afgelopen 65 jaar heeft tentoongespreid.
Bij de tentoonstelling verscheen een catalogus geschreven door Jaap Bremer en Angeline Bremer-Cox.
Deze publicatie is uitgegeven door Waanders. (ISBN: 978 90 400 7701 2)